Mutluluklarının mühendisi olamayan 15%lik kesim ne olacak?

Burada, Amerika’da “mutluluğu kovalama”nın vazgeçilemez bir hak olduğu yerde, sadece % 84 oranında “çok” ya da “oldukça” mutlu olduklarını söylüyorlar, diyor Cynthia Crossen, The Wall Street Journal daki yazısında.(3/6/03). Bu, Pew Araştırma Merkezinin 3000 kişi üzerinde yaptığı araştırmaya dayanıyor. 15%lik bir oran “pek mutlu olmadıklarını” söylerken, 1%lik bir oran “mutlu olup olmadıklarını söyleyemeyeceklerini” belirtiyor. Neyse, en azından 19. yüzyıldaki memnuniyetsizlerin yaptığı üzere “mutlululuğunuzun engellendiğini” düşünüp hakkınızı aramanın moda olduğu günlerdeki gibi hükümete karşı dava açıp mahkemeleri doldurmuyorlar. Sanırım çok ileri gidemediler, çünkü Benjamin Franklin`in dediği gibi “Amerika, size sadece mutluluğu arama hakkı veriyor. Onu kendiniz bulmalısınız.”

Eğer mutluluğun ne olduğunu biliyorsanız, mutluluk odur. “Amerikan mutluluğu” yıllarca değişken bir konsept oldu. Yazar Reinhold Neibuhr “Puritanlar erdemi mutluluğun kaynağı olarak görürler, mutluluğu erdemin kaynağı olarak görmezler.” der. Ya da John Higginson 1663’te vaaz verirken, “ Tanrı insanları kendi kırlarına gitmeleri için canlandırınca, kimsede dünyevi zenginliklerin ya da daha iyi bir yaşamın beklentisi olmayacak.” der. 1831 yılında Alexis de Tocueville, Amerika’da demokrasi için geziler yaparken bu düşünceler değişti, “mutluluk iyi olmaktan ziyade iyi hissetmekle ilgilidir. Amerikalılar mutlu olmak için çok çalışıyorlar ve asla tatmin olmuyorlar.”

Bu zorlu ve acımasız “mutluluğu arama” durumu, sürekli artan tüketimin büyüyen endüstrinin motorlarını çalıştırdığı kapitalist demokrasiler için çok uygundu. Amerika “özgürlükten gelen mululuğun” bulunduğu yerdi. Ama insanlar yüksek refah seviyelerine çabuk alıştılar ve ekonomistler bu durumu, “hedonistik koşu bandı” olarak adlandırdılar ki bu durum onları geçiçi olarak mutlu edecek şeyleri almalarını sağlayacak para için çalıştıkça çalışan kişiler yaptı. Ve 1952’de Norman Vincent Peale, çok satan kitabında, “mutluluğa ve başarıya giden yolu düşünebilmek mümkündür.” dedi. Peki araştırmada, kendi mutluluklarının mühendisi olamayan 15%lik kesim ne olacak? Aramaya devam edecekler…

kaynak: reveries.com Tim Manners, editör
görsel: lomography